โรคหลงตัวเอง เป็นโรคทางบุคลิกภาพที่มีลักษณะการรักตัวเองและมองเห็นตัวเองในแง่ดีเกินกว่าความเป็นจริง ผู้ที่เป็นโรคนี้มีความต้องการการชื่นชมอย่างมากและมักจะขาดความสามารถในการเห็นอกเห็นใจผู้อื่น (empathy)
ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลให้เกิดปัญหาในความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง โรคนี้ทำลายความสัมพันธ์อย่างเป็นรูปธรรมในหลายด้าน ดังนี้
- การเห็นตัวเองเหนือกว่าผู้อื่น
ผู้ที่เป็นโรคหลงตัวเองมักจะมีความเชื่อว่าตนเองมีความสามารถพิเศษ หรือสมควรได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่าคนอื่น ซึ่งส่งผลให้พวกเขามีความคาดหวังที่สูงเกินไปในความสัมพันธ์ เช่น การต้องการความสนใจหรือการยกย่องจากผู้อื่นอย่างต่อเนื่อง เมื่อความคาดหวังเหล่านั้นไม่เป็นจริง ผู้ป่วยมักจะโกรธหรือผิดหวังในตัวผู้อื่น ทำให้เกิดความขัดแย้งในความสัมพันธ์
- ขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
ความเห็นอกเห็นใจเป็นปัจจัยสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดี คนที่มีโรคหลงตัวเองมักจะขาดความสามารถในการเข้าใจหรือใส่ใจความรู้สึกและความต้องการของคนอื่น การขาด empathy ทำให้ผู้ป่วยไม่สามารถสนับสนุนหรือเป็นผู้ฟังที่ดีต่อคนรอบข้างได้ การขาดความเข้าใจและการใส่ใจต่อผู้อื่นนี้ทำให้ความสัมพันธ์เสื่อมลงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากผู้ที่อยู่รอบตัวรู้สึกว่าไม่ได้รับการสนับสนุนหรือการดูแลทางอารมณ์ที่พวกเขาต้องการ
- การใช้ความสัมพันธ์เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว
คนที่เป็นโรคหลงตัวเองมักจะมองความสัมพันธ์ในแง่ของการหาประโยชน์ พวกเขามักใช้ความสัมพันธ์เพื่อให้ตนเองได้รับสิ่งที่ต้องการ เช่น ความชื่นชม ผลประโยชน์ทางการเงิน หรือการยกย่อง การกระทำนี้ทำให้ความสัมพันธ์กลายเป็นเพียงเครื่องมือในการเติมเต็มความต้องการของผู้ป่วยเท่านั้น เมื่อคนรอบข้างรู้สึกว่าตนเองถูกใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตัว พวกเขามักจะรู้สึกผิดหวังและถอยห่างจากความสัมพันธ์
- การขาดความรับผิดชอบในการกระทำของตนเอง
คนที่มีลักษณะหลงตัวเองมักจะไม่ยอมรับความผิดพลาดของตนเองและชอบโทษคนอื่นเมื่อเกิดปัญหาในความสัมพันธ์ การขาดความสามารถในการรับผิดชอบนี้ทำให้การสื่อสารในความสัมพันธ์เป็นไปอย่างยากลำบาก เพราะผู้ป่วยจะไม่ยอมฟังหรือปรับตัวเพื่อแก้ไขปัญหา เมื่อเกิดปัญหาขึ้น ผู้ป่วยมักจะหลีกเลี่ยงการแก้ไขและพยายามเบี่ยงเบนความผิดพลาดไปยังคนอื่น ส่งผลให้ความสัมพันธ์เกิดความตึงเครียด
- การบังคับควบคุมและข่มขู่
ผู้ป่วยโรคหลงตัวเองมักจะใช้วิธีการบังคับควบคุมความสัมพันธ์เพื่อให้ตนเองเป็นฝ่ายได้เปรียบ เช่น การข่มขู่ทางอารมณ์หรือการกดดันคนรอบข้างให้ทำตามที่ตนเองต้องการ พฤติกรรมนี้ทำให้ความสัมพันธ์ขาดความสมดุลและทำให้ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดรู้สึกไม่มีความสุขหรือรู้สึกว่าถูกควบคุม
โดยรวมแล้ว โรคหลงตัวเองเป็นโรคที่ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อความสัมพันธ์ เนื่องจากผู้ป่วยมักจะไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ที่มีความเข้าใจและความเคารพต่อกันได้
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นทำให้ความสัมพันธ์ทั้งกับเพื่อน ครอบครัว และคู่รักมีโอกาสสูงที่จะพังทลาย นอกจากนี้ ผู้ที่เป็นโรคนี้มักจะไม่รู้สึกว่าตนเองมีปัญหา ซึ่งทำให้การรักษายิ่งซับซ้อน
ได้รับการสนับสนุนโดย hoiana เวียดนาม
